De bibliotheek

Aiden liep door de gangen naar de kleine bibliotheek toe. Hij vond dit een héél gezellige plek en een van zijn doelen was om zoveel mogelijk boeken in deze bib uitgelezen te hebben. Hij las nu eenmaal graag. Hij duwde de deur open en liep naar binnen. Hij liep naar een boekenkast toe en nam het boek dat hij vorige week was beginnen lezen. Hij las dan wel graag, maar het duurde altijd een eeuwigheid.

Al fronsend was Blaid tussen een rij boeken te vinden. Je kon wel zeggen dat dit niet echt zijn plek was. De bieb was een plek waar hij normaal gesproken weg bleef, ver weg. Maar juist omdat hij in zijn eindexamen jaar zat vond hij dat hij eens wat discipline moest opbrengen. Niet dat hij dat veel had, maar hij kon het op zijn minst proberen. Zonder dat hij echter wat gezegd had kreeg hij al een boze blik van de bibliothecaresse. Ze had het niet zo op hem, al vanaf de eerste dag dat hij op deze school kwam. Waarschijnlijk was het iets in zijn gedrag dat haar niet aanstond. Al hechtte hij er geen waarde aan.

Met een uitgestreken gezicht verplaatste Charlotte zich in de bibliotheek. Het was niet haar favoriete plek, het was er stil, zo stil dat je je hart als het ware kon horen kloppen. Haar vinger gleed over de ruggen van de boeken maar het boek dat ze zocht kon ze niet vinden, ze snapte het systeem van de bibliotheek niet helemaal. Meestal deed ze haar leerwerk met de boeken die ze van school kreeg maar dit keer kon ze er niet aan ontkomen. 'Krijg toch wat,' zei ze nijdig en ze bleef voor een kast met boeken staan die over het verzorgen van planten gingen. Het sloeg nergens op, die hele bibliotheek.

Blaid keek op toen er een meisje met blonde lokken voor de zelfde kast met boeken kwam staan, ook zoekend. "Je kan het ook niet vinden?" vroeg hij toen hij haar wat nijdig hoorde mompelen. Hij deed zijn best om zacht te praten, om de pissige blikken van de bibliothecaresse te vermijden. Hij bestudeerde haar gezicht terwijl hij wachtte op een antwoord. Vaagjes had hij haar ooit ergens gezien, al was ze volgens hem niet het type dat om aandacht vroeg.

'Als ik het kon vinden was ik hier allang weg geweest, de bibliotheek haat mij en ik haat hem,' fluisterde ze gefrustreerd. Ze was hier om te dansen, niet om haar tijd te verspillen aan het zoeken van een boek. Ze zette het laatst gepakte boek terug en slaakte een zucht. 'Ik geef de moed op, het is onmogelijk om hier een goed boek te vinden.' Charlotte werkte een glimlach rond haar lippen en deed een klein stapje naar achter en keek snel naar de jongen, ze had hem wel eens gezien en zijn naam was vaag bekend maar ze moest er veel moeite voor doen. 'Ken ik jou ergens van?' vroeg ze uiteindelijk twijfelend, bang dat ze deze jongen toch kende maar het was vergeten.

Beamend knikte Blaid slechts. Volgens hem waren er weinig bibliotheek liefhebbers. De meeste die hier op school zaten waren trouwens geen liefhebbers van boeken. Ze waren hier om te trainen, beter te worden en er een carrière in te krijgen. Toen het meisje vroeg of ze hem ergens van kende haalde hij vaagjes zijn schouders op. “Voor zo ver ik ken niet?” lichtjes leunde hij tegen de boekenkast terwijl hij nadacht. “Ik ben Blaid trouwens” besloot hij vervolgens te zeggen terwijl hij zijn hand beleefd uit stak. Waarschijnlijk hadden ze jaren langs elkaar afgeleefd. Dan kwamen sommige gezichten er wel lichtjes bekend uit te zien.

Blijkbaar hield hij ook niet van de bibliotheek en dat kon ze begrijpen soms kon ze er met haar verstand niet bij waarom deze school ook nog gewone lessen gaf. Dat intresseerde niemand hier dus waarom gaven ze het. Algemene opvoeding, noemde haar moeder het. 'Ik ben Charlotte.' Ze pakte de hand aan die hij beleefd had uitgestoken, manieren had hij in ieder geval wel want dat kon je over sommige mensen niet zeggen. 'Waar ben je naar op zoek?' vroeg ze uiteindelijk en ze keek hem met een licht opgetrokken wenkbrauw aan.