Kantine / aula

Aan een van de tafels zat Jane met haar oortjes in haar oren naar muziek te luisteren terwijl ze een boek tevoorschijn had gehaald. Het was heus niet zo dat ze hier alleen maar les in hun talenten kregen, nee de standaard vakken moesten ook gevolgd worden. Dus ze had gelijk een opdracht gekregen voor Nederlands, en dat was een boek lezen en er een verslag van maken, ze kende zichzelf, als ze het uitstelde kwam er nooit wat van. Meestal begonnen ze hier niet met zoveel huiswerk, maar omdat ze in haar laatste jaar zat en vorig jaar niet zo veel had uitgevoerd, moest ze best veel dingen nog doen die ze eigenlijk vorig jaar al had af kunnen sluiten, zo moest ze nog vier boeken lezen, in plaats van twee.

Sally zat aan één van de tafels in de aula en trommelde zachtjes met haar vingers op de tafel, in de maat van de muziek die ze had opgezet. Ze zat vaak met haar oortjes in, tenzij ze natuurlijk met mensen in gesprek was. Maar wel, ze zat nu eigenlijk nog alleen, dus had ze haar oortjes maar in gedaan. Voor haar lag een blocnote waar ze notenbalken op had getekend. Ze was druk bezig met het creëren van een eigen nummer, maar het wilde maar niet lukken. Ze keek dus een beetje afwezig naar de blocnote, terwijl haar vingers afwezig door trommelden op de tafel.

Samen met haar tas over haar schouder kwam Charlotte de kantine binnen. Het was nog niet erg druk dus had ze genoeg plek voor een tafel en ze schoof een stoel naar achter. Het moment dat ze op de stoel plaats nam voelde ze de rust in haar benen, ze had net een intensieve dansles gehad en vermoeid streek ze enkele verdwaalde haar plukken uit haar gezicht. Ze hield van dansen, het was alles, ze leefde ervoor en er door maar soms was het vermoeiend en had ze geen benen en voeten meer over. Ze stopte voorzichtig haar spitzen goed in haar tas en schoof die onder haar stoel en nam een slokje water voor ze de kantine door keek.

Met haar oortjes in haar oren, liep Riley - al mee bewegend - de aula in. Ze liet zichzelf op een van de vele stoelen neer ploffen en pakte een groene appel uit haar tas, waar ze een grote hap uitnam. Ze had zojuist geoefend en had totaal nog geen zin om te stoppen, maar het was het einde van de les en daarbij moest ze ook nog andere dingen doen. Haar tas half open en haar benen op de tafel, pakte ze de opdracht voor Engels uit haar tas en begon ze dit half door te lezen.

Na een tijdje legde ze het boek maar weer weg omdat ze zich echt totaal niet kon concentreren. Ze deed haar oortjes uit en stopte de witte ipod die ze had gekocht van haar eigen geld in de vakantie in haar tas. Jane stond op en liep naar de automaat, waar ze een bekertje warme chocomel uit haalde, dat was gewoon een van haar favoriete drankjes, en daarna liep ze met het bekertje de deur uit, buiten was het niet zulk lekker weer, maar daar wilde ze heen omdat ze daar rustiger kon schrijven.

-Gone-

Aiden liep met een paar boeken de aula in. Hij moest echt dringend eens werk gaan maken van zijn frans, een vak waar hij om de een of andere reden altijd voor zakte. Hij bleef het altijd uitstellen en baalde er nu wel van dat hij dit op de laatste dag voor inlevering nog moest doen. Hij zag hier en daar al een paar mensen zitten en ging zelf ook ergens willekeurig zitten. Hij legde met een plof zijn boeken op de tafel en begon met een zucht aan zijn frans te werken. Een soort taak waarin je een tekst moest schrijven, iets wat hij dus zeker niet kon. Hij nam zijn ipod en deed één oortje in.

Flynn liep langzaam de aula in, en herkende het lange, rode haar van Sally. Hij liep naar haar toe en keek over haar schouder mee. Zo te zien was ze een nummer aan het schrijven. 'Nieuw nummer? Lukt het een beetje?' vroeg hij, terwijl hij naast haar op een stoel ging zitten en Sally glimlachend aankeek. 'Als je niet afgeleid wilt worden, ben ik zo weer weg, hoor,' zei hij verontschuldigend, terwijl hij zijn elleboog op de tafel zette en met zijn hoofd op zijn hand leunde.

Sally keek op en glimlachte toen ze zag dat het Flynn was. 'Jep, nieuw nummer, maar echt lukken wil het niet,' zei ze, waarna ze haar oortjes uit haar oren haalde. Niet dat haar muziek nu zo hard stond, maar ze wilde Flynn gewoon goed kunnen verstaan. 'En nee, je weet best dat jij gewoon mag blijven zitten,' zei Sally, terwijl ze een pluk van haar haar pakte en daar aan begon te zitten. Ze keek nog even naar haar blocnote en klapte hem toen dicht. 'Nee, het wil niet lukken, dus. Hoe gaat het met je?'

Flynn glimlachte. 'Met mij is alles goed, met jou?' vroeg hij, terwijl hij Sally aankeek. Hij keek naar blocnote. 'Ik wil je best helpen, als dat nodig is,' stelde hij voor. Muziek schrijven was één van de dingen waar hij goed in was, en hij was altijd bereid om Sally te helpen, omdat ze een goede vriendin was. 'Wat voor nummer moest het worden?' vroeg hij geïnteresseerd.

Sally opende haar blocnote weer en bladerde door tot ze bij een blad vol tekst kwam. 'Dit wordt de tekst, alleen moet er nog een melodie onder,' zei ze, en ze knikte er naar. Ze begon te neuriën maar stopte al snel weer. 'Ik wil iets fels, iets pittigs, maar wel iets liefs, snap je? Het liefst zou ik willen dat ik iemand had die kon drummen én elektrische gitaar kon spelen en dan zelf keyboard erin verwerken,' zei ze en ze fronste. Dan zou het precies worden wat ze zou willen.

Flynn grijnsde. 'Ik wil best gitaar spelen, en ik kan ook wel drummen als dat nodig is, maar er zijn meerdere die dat kunnen. Waarom vraag je niet een keer rond?' Hij keek om zich heen. Er waren aardig wat mensen in de kantine, en als er ergens een plek was waar Flynn zich niet kon concentreren, was het wel daar waar veel mensen waren. 'Als je rustig wilt nadenken over de melodie, kun je beter in de instrumentenkamer of zoiets gaan zitten, denk ik. Maar het is jouw nummer, dus jij moet het weten,' zei hij grijnzend.

Sally beet op haar lip. 'Dat is misschien wel een idee. Ik zie wel of ik je zie verschijnen,' zei ze en ze glimlachte, waarna ze even plagend haar hand door zijn haar haalde. Vervolgens klapte ze haar blocnote dicht en stopte dat in haar tas, waarna ze haar tas over haar schouder hees en weg liep, nog even kort zwaaiend naar Flynn.

-Gone

Al snel kwam Riley tot de conclusie dat muziek tijdens het leren niet ging helpen. Het leidde haar veels te veel af, en daarbij ging ze automatisch nadenken over een choreografie voor haar dans. Ze zag er nu zo mee in haar hoofd en ze wilde er zo graag mee beginnen, dat ze besloot alles opzij te schuiven en naar een van de lege oefenruimtes te gaan.

- gone.