Zangstudio

Haar ogen waren gesloten terwijl ze naar de muziek luisterde. Ze hield van dit nummer en vond het fantastisch om het te zingen. 'Nevermind I'll find, someone like you. I wish nothing but the best, for you too. Don't forget me, I beg, I remember, you said: Sometimes it lasts in love, but sometimes it hurts instead, yeah. Sometimes it lasts in love, but sometimes in hurts instead, yeah,' zong ze. Het was een niet al te moeilijk nummer, maar ze vond het een geweldig nummer om te zingen. Bovendien was het een perfect nummer om te kijken of ze het met emotie kon zingen.

Ik rende door de gang, zoekend naar een uitweg, en sprong dus maar snel in de eerste de beste ruimte. Ik sloot de deur en duwde me tegen de muur, tot ik de tikkende hakken weg hoorde vagen. Ik glimlachte even trots en zuchte diep uit. Ik was de heks ontlopen. Mijn moeder zei paar dagen geleden nog dat erop stond dat ik dit jaar eens een school afmaakte. Het lastige was dat en ik de school nooit echt geweldig vond, en dat de leraren me bepaald niet mochten. Dit jaar, op mijn nieuwe school, was ik ook nu pas aangekomen. Drie dagen te laat, en daar kwam heks me dan nu ook op wijzen. Ik keek even rond in de kamer en drukte me opnieuw tegen de muur toen ik besefte welke ruimte dit was. Als ik is niet kon, was het zingen. Eigenlijk kon ik over het algemeen niet zoveel...

Sally keek op toen ze de deur hoorde opengaan. Vrijwel automatisch zette ze de muziek uit en keek de jongen aan. Ze herkende hem niet en zo te zien had hij het idee dat hij hier niet hoorde. 'Hallo,' zei ze, vriendelijk. 'Verdwaald? Of gevlucht?' Ze keek hem aan en draaide de microfoon opzij, zodat haar stem niet gigantisch versterkt werd. Ze begon aan haar haar te zitten en keek de jongen aan. Wel, om eerlijk te zijn nam ze hem in zich op. Nee, ze kende deze jongen niet, daar was ze honderd procent zeker van. 'Volgens mij ken ik je niet,' zei ze, waarna ze overeind kwam en haar shirt recht trok, omdat hij omhoog was gekropen toen ze had gezeten.

'Oeps, betrapt,' grinnikte toen ik het meisje zag. 'Er hangen hier heel toevallig toch geen videocamera's of afluisterapparaten? Want anders kan ik je vraag niet beantwoorden.' Ik liep naar haar toe en fluisterde: 'Ik ben gevlucht. Mijn eerste dag op deze school en ik ben al voortvluchtig. Beter had ik het echt niet kunnen wensen!' Ik grinnikte en plofte op een stoel. 'En dat bedoel ik echt zonder een schrijntje sarcasme!' Ik stak mijn hand uit en kek naar het meisje. 'Ik ben Khalon!'

Sally moest lachen om zijn woorden. 'Laat me raden, jij bent een comedian?' vroeg ze, waarna ze zijn hand aan pakte en die schudde. 'Aangenaam je te ontmoeten, Khalon. Ik ben Sally,' zei ze, waarna ze zijn hand los liet. 'Vergeef me als ik je naam vergeet. Mijn namengeheugen is behoorlijk slecht, helaas. Het kan zijn dat ik je naam gemakkelijk onthoud, maar het kan ook zijn dat ik hem zo weer vergeten ben.' Ze keek hem geamuseerd aan. 'Maar goed, je was op de vlucht, voor een afgrijselijke leraar neem ik aan. En toen belandde je dus hier, in de zangstudio.' Ze noemde het allemaal even op, om te kijken of ze het correct begrepen had.